Depremzede kadınların hayata tutunma çabasını ve üretime katkı sağlamak için faaliyetlerini kayda alan Ayşe Arman, konteyner kentlerdeki yaşamı anlattı. Depremden etkilenen kadınların zor koşullarda yaşama tutunma çabasını anlatan Arman şunları söyledi: “Hatay Samandağ’daydım bugün. Daha önce gitmediğim bir konteyner kente misafir oldum: Karaçay 1.
189 konteyner kapasiteli,
550 kişinin yaşadığı bir yerleşke.
Kadınlarla iyilik kolye dizdik. İftara kadar birlikte vakit geçirdik. Sohbet ettik, dertleştik.
Bir yılda çok da bir değişiklik olmamış hayatlarında. Şartlar halen zor. Çok zor. Ama yaşama tutunmaya çalışıyorlar. Kadınlar, üretime katılmanın yollarını arıyor. Yaptıkları çantaları, takıları, tığ işlerini gösterdiler. Bir hocaları var Emel Hoca, sayesinde epey yol katemişler. Kısacası pes etmiyorlar. Kadınların olduğu yerde o ya da bu şekilde hayat devam ediyor.
Bu konteyner’larda mutfak yok. Banyo olarak kullandıkları yerde, yemeklerini pişirip, bulaşıklarını kaldırmaları icap ediyor.
Samandağ, biliyorsunuz depremde en zarar gören yerlerden biri.
Burada yağmurun yağması sorun, elektrik kesintisi sorun, çocukların okula ulaşımı sorun, say say bitmiyor sorunlar… Evleri de teslim edilmemiş… Ama yine de umutlarını kaybetmiş değiller. Dirayetleri, azimleri beni çok etkiledi. Birlikte kolye dizmek de hepimize iyi geldi. Zaman durdu, kısa bi süreliğine de olsa dertler unutuldu, boncular havada uçuştu… ortaya çok güzel kolyeler çıktı. Hep söylüyorum: Kolye atölyesi bahane, birlikte olmak şahaneee…
Şef Türev Uludağ ile de uzun uzun sobet etme fırsatı oldum. Türev Şef’in hikayesini ve Pril Türkiye’nin bölgeye katkılarını önümüzdeki günlerde anlatacağım…”
